خواهم كه تو را چو مي به ساغر بكشم،

بردارم و لاجرعه تو را سر بكشم:

تو جانِ مني، برون نمان از تنِ من،

بگذار تو را دوباره در بر بكشم

--------------------------------------------

خانه ست، ولي كالبدي بي جان است،

نه، خانه كجا، كه بدتر از زندان است!

تا از تو و از صدات خالي باشد،

وحشتكده است، واي! خوفستان است!

--------------------------------------------------------

من خاكم و تشنه ام تو آبي، اي دوست؛

من جن.گلم و تو آفتابي، اي دوست؛

بيداري من اميدِ دلداري توست:

بيمارم و آرامشِ خوابي، اي دوست

-----------------------------------------------